[ESS Comic] วันหยุด...

เอนทรี่นี้เป็นส่วนหนึ่งของ

-----------------------------------------------------------

 

เป็นคอมิคที่ติดแหง็กกับการเขียนสตอรี่บอร์ดอย่างยาวนานมาก (6 หน้าใช้เวลาเขียนล่อเข้าไปเกิน 2 อาทิตย์ อืดเกินไปแล้ว) ติดทั้งเนื้อเรื่อง ทั้งใส่คำพูดไม่ลง... และ.........เขิน ///

 

ขอโทษคุณดาด้วยนะคะที่ตัด+เติม+เรียงคำพูดใหม่แบบอุตลุตมาก แหะๆ

 

พยายามจะวาดดีๆ แบบไม่อู้ แต่สุดท้ายก็ได้แค่ 2 หน้า ตั้งแต่หน้าสามฉากเริ่มหาย หัวลูกชิ้นเริ่มพาเหรดมาเหมือนเดิม 555

 

ตัวละครในเรื่อง

- แซลม่อน

- คานัน (@dakomata )

 

 หน้า 1/6

 

 

 

หน้า 2/6 ผ้าคลุมวาดยากมาก (เจ้านายที่รักเห็นตอนตัดเส้นแล้วบอกว่าเหมือนสาหร่าย... กำลังใจติดลบกว่าเดิม OTL เอาน่า... เหมือนสาหร่ายก็แปลว่าดูพลิ้วสินะ// ใช่เรอะ//) อันนี้รูปต้นแบบผ้าคลุมที่ได้มาค่ะ

 

 

 

 

หน้า 3/6

 

 

 

หน้า 4/6 

 

 

 

(ตั้งแต่หน้านี้เป็นเนื้อเรื่องเพิ่มต่อจากที่โรลค่ะ)

หน้า 5/6

 

 

 

หน้า 6/6 แอบบอกชอบคานันไปแบบก้ำๆกึ่งๆ (ที่เห็นว่ากรี๊ดนั่นม่อนๆ แค่กรี๊ดในใจนะ)

 

 

 

รู้สึกว่าคราวนี้เรียงรูปกับเนื้อเรื่องแปลกๆ อยู่ อ่านแล้วมึนๆ งงๆ ไปก็ขอโทษด้วยนะคะ ;v;

 

การวาดม่อนใส่หน้ากากเป็นอะไรที่ปวดหัวมาก เพราะม่อนใส่หน้ากากแบบปิดหั้งหน้า ถ้าไม่วาดหน้ากากแสดงอารมณ์ได้แบบเวลาขำๆ มันก็จะกลายเป็นหน้าตายๆ นิ่งๆ ตลอดเวลาไป ถึงเจ้าตัวเขินกระวนกระวายแทบเป็นแทบตายแค่ไหนก็เถอะ... (ไอ้จะวาดให้ไม่ใส่เลยก็นะ... อยู่กับคานันสองคนมันก็ยังพอแถได้อยู่ว่าเป็นคนที่เจ้าตัวชอบ แต่เวลาอยู่ที่สาธาณะยังไงก็ต้องใส่) สุดท้ายก็ตัดใจ เอาฟระ... ในเมื่อแสดงความรู้สึกทางสีหน้าไม่ได้ แสดงท่าทางผ่านทางมือกับการแดงของผิวแทนละกัน ออกมาก็โอเคกว่าที่คิด

 

 

 

เอนทรีนี้ก็จบแค่นี้ค่า ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ^^  แล้วเจอเอนทรีหน้ากับอีเวนต์ค่ะ